(Dagboek, onderweg uit de losse pols, eventueel ter inzage.)
Ziek
Noodgedwongen zit ik in de MX5 naast Kanis. J heeft mijn plaats ingenomen achterop bij ASM. Mijn motorkleren, helm en schoenen passen haar gelukkig precies. Haar loeilange blonde vlecht steekt mooi af tegen het stoere zwart. Vannacht heb ik nog zo mijn best gedaan om de hele buikkermis te negeren en weg te denken. Maar helaas. Moeder Overste heeft me inmiddels voorzien van pillen tegen fluitpoep. Ik snap eigenlijk niet waarom het zo heet. Het betreft gewoon een kraan die opengaat. En het ergste daarbij is dat het kraantje zelf bepaalt wanneer. Maar ja, ik kan ziek in bed liggen, maar ik kan net zo goed ziek achterop de motor hangen of in het bontje van de passagierstoel waar ik nu op zit. Alleen (in details treden wil ik niet), wat als het misgaat? Dat is echt verschrikkelijk! Ik doe heel stoer nu, maar zit diep in de penarie. Ik ga nog een laatste keer op een echte wc en fabriceer een complete poezemand aan Always Ultra in mijn nietsvermoedende roze Hemabroekje. Brrrroem gaat het onder mij. De Mazda snort tevreden. Ik ben doodsbang dit museumwaardige exemplaar onder te kotsen. Ik voel met mijn hand over het dashboard, dat een handgemaakt kunstwerk is. Met mijn andere hand friemel ik aan mijn plastic noodzakje voor een eventueel onhoudbaar noodzaakje. Ik kijk ook naar buiten om alles van het Tsjechische landschap op te nemen. Dat lukt maar voor de helft. Maar ook de helft is al mooi. En het weer is dat ook weer. Ted vraagt zich de hele tijd af waar alle Tsjechen zijn. De helft van de 10 miljoen woont in ieder geval alleen al in de grote steden, dus die zullen we niet tegenkomen. Op het heuvelige platteland valt verder op dat je wei
nig paarden ziet, en nu het tarwestro in ronde balen op het land ligt valt ook op dat je op het land geen enkele activit
eit ziet. Er is wat maïs, en gisteren hebben we voor het eerst een veldje met aardappelen gezien. Ik zat toen nog bij ASM achterop en hij heeft zoals bekend altijd een radar aan staan voor argrarische activiteit in de hele wereld. Bij mij kondigt zich zo langzamerhand ook een activiteit aan. Ik hoef maar een half woord tegen Kanis te zeggen of hij drift de auto binnen een seconde zo een bospad in. Zo blij met hem en mijn hygiënische doekjes. Wel vervelend om ze in het bos achter te laten, maar dit is pure overmacht. Ik zou wel terug naar de auto willen huppelen, zo
blij ben ik dat dit goed ging en zelfs de complete poezenmand ligt er nog als nieuw bij. Wel is er een plakkertje losgegaan en zag ik daar twee nog levende forse mieren met hun ruggetjes vast gekleefd zitten. Ik heb alles maar weer op z`n plaats gedrukt en strompel naar de auto. Het werd een afwisselende reis. Af en toe kon ik een paar foto`s maken, een paar druiven eten en kletsen; voor een stukje typen was ik
te beroerd. Dat moet dus achteraf. Mijn zes reisgenoten hadden een prima dag. Ik zal even opsommen wat ik daarvan heb meegekregen.
- ASM en J hebben wel 2 uur lang de luidsprekers van de Goldwing voluit staan en zwieren vervaarlijk op de maat van de muziek.
- De onmisbare koffie en thee werd geserveerd vanuit prachtige vintage kopjes - E en J herkennen het betere kringloopwerk direct - op een ongetwijfeld door buurman en buurman in eigen persoon geknutselde picnickset.
- Reisleider D praat met handen en voeten met de in het kleine cafeetje aanwezige mannen over vissen en vis.
- De serveerster laat bij het halen van het tweede rondje koffie het dienblad met alle mooie kopjes aan scherven op de grond kletteren.
- Moeder Overste heeft met Ted en J lunchbroodjes en beleg ingeslagen en Reisleider heeft ons geloodst naar een plek ergens aan een meertje. Gezeten en in mijn geval gelegen op de multifunctionele vintage-deken van E en J (kringloop) lunchen we en uiteraard slaat Reisleider zijn hengeltje uit en Ted vangt een karper.
- Niet alle tankstations zijn open maar toch vinden we een geschikte Euro-oil waar we in een chaotische choreografie de tankspuit in elk gat kunnen steken en vol vullen. Diesel en benzine is ongeveer even duur, ergens boven de 1 euro.
- Vanwege het onregelmatig stopgedrag van de MX5 (waarvoor sorry) zijn we elkaar soms even kwijt.
- Twee keer krijg ik het voor elkaar om een onderwegtukje te doen met een opblaaskussentje en de vliegenierscap over mijn ogen en oren.
- Het weer is prima. Droog en niet heet, af en toe zon. Iedereen blij.
- De motorrijders roemen vandaag de lange stukken mooi asfalt. De dorpjes en stadjes zijn leuk om door te rijden, maar soms lastig.
- Het slagschip van de reisleider heeft op 14,8 centimeter na een aanvaring met een vrachtvoertuig.
- Ted heeft lichtelijk spijt van de wijn van gisteravond.
- Als we nog 100 kilometer moeten, na al driekwart zware dag, zit ik er helemaal door. Op deze kleine wegen is onze maximaal gemiddelde snelheid ongeveer 30 kilometer per uur. Gelukkig blijkt dat Kanis’ TomTom een verkeerde Ondrejov heeft ingegeven en het nog maar 10 kilometer is.
- We rijden langs een enorme kerncentrale.
- We rijden af en toe verkeerd. We nemen af en toe een kleine omweg. We moeten af en toe draaien en keren.
- De eindbestemming is weer iets nieuws. De twee eigenaren verwelkomen ons. Marijke en Johan. De laatste houdt de hand van Ted een paar keer net iets te lang vast. 't Is een beetje een mopperkont, hij kent uit z'n hoofd alle soorten Nederlandse belastingen. Zeventien jaar geleden al zijn ze hier een camping begonnen. En het ziet er geweldig uit. Brandschoon, en met een bijzonder ingerichte gemeenschappelijke ruimte. Verspreid op het kleine terrein staan 4 kleine caravans en daarin slapen wij. ASM kiest een hele gekke. Het is erg fris geworden als we er in kruipen en hopelijk snel in een fijne slaap vallen.